|
کلام ربنّا تو را به ملکوت اعلی پیوند می‌دهد.
آینه، حکایت‌گوی صدق و صفا.
بر آن میوه‌های خوش‌رنگ بنگر تا خلاقیت نقش پروردگار را دریابی.
سفره نشان از بخشندگی دارد که صفت خوبان است.
از رقص شعله‌های فروزان شمع بیاموز: سوختن، نور بخشیدن، ظلمت را کشتن.
دفتر یادهای کهن بر آن می‌داردَت که فراموشت نشود کیستی.
شاخ‌نبات، حلاوت و تقدس سر و همسری را نشان است.
سکه عیار زرّ عفت و پاکدامنی است که قبالۀ قومی ایران‌زمین است.
نان و سبزی کلام قناعت است که شیوۀ پیامبران عظام است.
عسل، نشانی از کوشیدن و ساختن و از خستگی نترسیدن است و در مثل شیرینی زندگی‌ست.
قند، سفیدبختی و شفافیت عمر تو را جار می‌کشد.
شیرینی، شیرین‌کامی امروز و فردا و فرداهای دیگر را برمی‌گوید.
گل، بازتاب عکس رخ زیبای توست که مرحمتی است از حضرت دوست.
اسپند، رسمی است از نیاکان تا تو را از زخم‌چشم بداندیش دور نگه دارد.
و من نیز بر آن "واین‌یکاد" را افزوده‌ام.
|
|